وصیتی که سبب خیر شد
در آهنی مدرسه علوم دینی شیخ عبدالحسین نیمه باز است. در ایام امتحانات حوزه علمیه، اغلب طلبهها داخل حجرهها مشغول مرور درسها هستند. آیتالله خسروشاهی کنار میزی با انبوهی کتاب مشغول مطالعه برای تدریس است. او درباره نحوه شکلگیری مدرسه و تولیت فعلی آن میگوید که از سال 1375 تاکنون تولیت موقوفات و اداره مدرسه علمیه شیخ عبدالحسین را عهدهدار است. او درباره شیخ عبدالحسین العراقین میگوید: «در زمان قدیم 2 عراق داشتیم. یکی عراق عجم که همین اراک فعلی است و دیگری عراق عرب که کشور عراق خوانده میشد. شیخ عبدالحسین عراقی اهل عراق عجم بود و اصالتاً ایرانی است و بهعنوان عالم دینی دوره قاجار بهخصوص عصر ناصری شناخته میشد. ایشان بعد از قتل امیرکبیر با توجه به وصیت او عهدهدار ساخت مسجد و مدرسه از ثلث اموال امیرکبیر میشود. با توجه به تلاش 3ساله او برای آمادهسازی این مدرسه و مسجد نتوانست در این مدرسه علومدینی تدریس کند. چون شخصیت آزادهای داشت و در اغلب مورد غضب شاهان قاجار بود.»
«حسین شهیدی» مؤلف کتاب «سرگذشت تهران» درباره مدرسه شیخ عبدالحسین تهرانی مینویسد: «مسجد شیخ عبدالحسین تهرانی (معروف به مسجد آذربایجانیها) واقع در بازار مسجدی است که خود آن مسجد با طرح مشتمل بر مقصوره و گنبدی در ضلع جنوبی و طاقنماهای متناسب کوچک در جوانب دیگر و شبستانی در ضلع شرق که با کاشی و آجر مزین شده است. در غرب مسجد شیخ عبدالحسین مدرسه قدیمی علوم دینی با وسعتی نسبتاً زیاد و با همین نام قرار داشت که صحن آن به شیوه 4 ایوان ساخته شده و اتاقها و غرفههای محل ست طلاب را در اطراف صحن ترتیب دادهاند.»
یادگار ماندگار
آیتالله خسروشاهی با اشاره به محل سابق مدرسه علوم دینی شیخ عبدالحسین میگوید: «انتخاب این محل بهعنوان مسجد و مدرسه آگاهانه صورت گرفت. چون در آن زمان این محل کاروانسرایی بود که در آن مشروبات الکی درست میشد. شیخ عبدالحسین با کاروانسرا و اختصاص آن به مسجد و مدرسه توانست خیرات و مبراتی از خود به یادگار بگذارد. با وجود ساختوساز این مدرسه و مسجد در زمان قاجاریه اطلاع دقیقی از آموزش طلاب و چگونکی آن از دوره قاجار تا دوره رضاخان در دست نیست. به اینترتیب شیخ عبدالحسین تهرانی و امیرکبیر میخانه را به مسجد تبدیل کردند. در برخی از منابع آمده که افراد بزرگی مثل مرحوم آیتالله حاج آقا حسین قمی و مرحوم عطاردی در این مدرسه علوم دینی تحصیل کردند. متأسفانه با تهای دین ستیزی دوره رضاخان، این محل مدتی به خوابگاه دانشجویان تبدیل شد و دانشجویان در حجرهها اسکان یافتند. بنابراین کتابخانه بزرگی که در این مدرسه علوم دینی وجود داشت از بین میرود و صرفاً چند جلد چرمی از کتابهای قدیمی باقی مانده است.»
منبع: همشهری محله
آیت الله شیخ عبد الحسین تهرانی مدرسه ,عبدالحسین ,مسجد ,دینی ,عراق ,علوم ,علوم دینی ,مدرسه علوم ,عبدالحسین تهرانی , کاروانسرا ,دوره قاجار منبع
درباره این سایت